νηλίπεζος

νηλίπεζος, -ον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἀνυπόδητος, γυμνόπους».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < αμάρτυρο *νηλιπόπεζος < νήλιπος* + -πεζος (< πέζα, δωρ. και αρκαδ. τ. με σημ. «πόδι» < πούς) με απλολογία (πρβλ. τετράπεζα > τράπεζα)

βλ. και λ. νηλίπους].